Με ιστορίες ζωής που έχουν συνδεθεί με την Πάρο, οι παρακάτω προσωπικότητες είναι τόσο διαφορετικές μα με ένα κοινό στοιχείο: την απεριόριστη αγάπη τους για το νησί.
Ανδρέας Βαλατσάς | Ο συγγραφέας που έκανε την Πάρο πατρίδα απο επιλογή
Η Πάρος ξέρει να μαγεύει τους επισκέπτες της, τόσο που κάποιοι μένουν κοντά της για καιρό. Ο συγγραφέας και επιχειρηματίας Ανδρέας Βαλατσάς είχε την τύχη να γνωρίσει την Πάρο από πολύ μικρός, σε ηλικία μόλις 11 χρονών, όταν μια βάπτιση έγινε η αφορμή να ερωτευθεί το νησί, στα χρόνια της απλότητάς του.
Τον συναντήσαμε ένα βράδυ στον «Χάλαρη» στο Πίσω Λιβάδι, και η κουβέντα μεταξύ μας για το νησί άνοιξε αβίαστα ενώ καθόμασταν στα διπλανά τραπέζια. «Πάντα ήταν κάτι που τον τραβούσε σε αυτό το νησί, ξανά και ξανά», μας λέει. Οι Κολυμπήθρες, και το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, με τη φοβερή θέα είναι μερικά από τα μέρη που τον μάγευαν πάντα σε αυτό τον τόπο. Μεγαλώνοντας επέστρεφε συχνά, με την οικογένεια, που ο ίδιος πια είχε δημιουργήσει, στις καλοκαιρινές τους διακοπές, και ο δεσμός του μαζί της μεγάλωνε. Χωρίς μεγάλες περιόδους παραμονής στο νησί, τότε, πάντα όμως με μια λαχτάρα να τον τραβά όλο και πιο συχνά πίσω σε αυτό.
Το 2012 ήταν η χρονιά που το νησί τον κράτησε κοντά του, από τις καλοκαιρινές του διακοπές, για περίπου δύο χρόνια, μένοντας πρώτα στον Αμπελά και στη συνέχεια στην Παροικιά. Αυτά τα δυο χρόνια ήταν αρκετά για να γνωρίσει τους αυθεντικούς ανθρώπους του νησιού, τους χειμωνιάτικους, τους χαλαρούς και αληθινούς χωρίς την πίεση του τουρισμού νησιώτες.
Κάθε οικισμός του νησιού είναι για εκείνον το ίδιο αγαπητός αφού έχει πολλούς φίλους σε κάθε χωρίο της Πάρου. «Η Πάρος το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα μεταμορφώνεται», μας εξηγεί, «όλα γίνονται πιο ανθρώπινα, ηρεμεί το νησί και απολαμβάνεις τις ομορφιές και τους ανθρώπους του. Με ατελείωτες συζητήσεις και καλό φαγητό στον «Χάλαρη» στο Πίσω Λιβάδι και στον «Άκη» στην Αλυκή, έχουμε περάσει τα πιο όμορφα βράδια του Φθινοπώρου».
Μπορεί η μόνιμη παραμονή του στο νησί, να έπρεπε να λήξει το 2014 λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων που τον ανάγκασαν να επιστρέφει κάποια διαστήματα στην μεγαλούπολη. Τίποτε όμως δεν μπορούσε να του αλλάξει πλέον, το συναίσθημα της πατρίδας κατ’ επιλογήν που έγινε η Πάρος του, γιατί όπως λέει ο ίδιος «πατρίδα είναι όπου λαχταράς να πας».
Todd Marshard | Από τη Νέα Υόρκη στην Πάρο
Η ιστορία της ζωής του θα μπορούσε να γίνει βιβλίο ή ταινία! Επιτυχημένος στυλίστας και φωτογράφος μόδας στη Νέα Υόρκη, βρήκε στην Πάρο αυτό το «κάτι» που της αφιερώθηκε. 
Ο Todd Marshard, με την υπέροχη gallery στις Λεύκες με τα μοντέρνα κεραμικά δημιουργήματα, πλέον ζει μόνιμα στο νησί. Όπως αναφέρει: «Όλα ξεκίνησαν πολύ απλά. Άκουσα για την Αντίπαρο από ένα μοντέλο που είχε ερωτευτεί έναν Έλληνα και είχε μετακομίσει εκεί. Αποφάσισα να το επισκεφτώ το νησί για τις καλοκαιρινές διακοπές με την κόρη μου και από τότε έγινε σταθερός προορισμός μου για 10 χρόνια. Πριν από κάποια χρόνια, ξεκίνησα να ανακαλύπτω και την Πάρο. Η επίσκεψή μου στις Λεύκες ήταν αρκετή για να μαγευτώ από την ομορφιά και τη γραφικότητα του τοπίου. Βρήκα τον μεσίτη της περιοχής και αγόρασα αμέσως το σπίτι μου εδώ».
Η κουλτούρα και η κυκλαδίτικη παράδοση του νησιού του καλλιέργησε την τέχνη της κεραμικής ως ανάγκη έκφρασης. Μια τέχνη που είχε ήδη ξεκινήσει ως χόμπι. «Όλα άλλαξαν όταν η σχεδιάστρια μόδας Donna Karan είδε τις δημιουργίες μου και τότε μου ζήτησε να προβάλει τη δουλειά μου μέσα από το μαγαζί της Urban Zen. Από τότε τα κεραμικά είναι η κύρια ασχολία μου και η έμπνευσή μου» εξηγεί.
«H πεζοπορία στην Πάρο είναι η πηγή έμπνευσής μου, μέσα από διάφορα πράγματα, όπως το Βυζαντινό Μουσείο που βρίσκεται ακριβώς έξω από το σπίτι μου, αλλά και από τη φίλη και καλλιτέχνιδα Angelika Βαξεβανίδου, που διατηρεί και η ίδια ένα πολύ αξιόλογο καλλιτεχνικό Studio στην Πάρο. Αγαπώ το Περιβαλλοντικό και Πολιτιστικό Πάρκο Πάρου, το οποίο διαθέτει υπέροχα μέρη για περπάτημα και κολπίσκους για βουτιές, χωρίς πολύ κόσμο. Από τα αγαπημένα μου μέρη για καλό φαγητό είναι η “Κάπαρη” στη Νάουσα και το “Αραντό” στις Λεύκες», αναφέρει.
Μπενέτος Σκιαδάς | Ο άνθρωπος που χώρεσε τις Κυκλάδες στην αυλή του
Νότια της Πάρου, στην γραφική Αλυκή, ένας άνθρωπος, κάποτε του μόχθου και της
θάλασσας, δημιούργησε ένα μουσείο Λαογραφικής Τέχνης. Σημαντική προσωπικότητα του νησιού και υψίστης λαογραφικής συμβολής ο Μπενέτος Σκιαδάς, είναι η μορφή του ανθρώπου που το όνομά του συνδέθηκε τα τελευταία 42 χρόνια, με την πρωτοποριακή λαογραφική τέχνη της Πάρου. Έμπνευσή του ήταν από την αρχή η σύζυγός του Πόπη. «Ο πατέρας μου λάτρευε τη μητέρα μου», μας λέει η κόρη τους Κατερίνα, «γυρνούσε από τα καΐκια και αναζητούσε έναν τρόπο να της κάνει ένα δώρο. Το πρώτο δώρο που της έφτιαξε ήταν ένα καραβάκι, απ
ό τότε ο ενθουσιασμός της, έγινε έμπνευσή του και μια συνεχής ατέρμονη δημιουργία», συνεχίζει.
Γλυκομίλητος και φιλόξενος υποδέχεται καθημερινά στον όμορφο κήπο του, στην Αλυκή, με τα
αμέτρητα εκθέματα-μινιατούρες που έχει δημιουργήσει, παιδιά και επισκέπτες που θέλουν να κάνουν ένα ταξίδι στις Κυκλάδες περπατώντας στην αυλή του, μαθαίνοντας την ιστορία της Ελλάδας μέσα από έναν διαδραστικό περίπατο. Η Παναγιά η Εκατονταπυλιανή, το αντιτορπιλικό «ΕΛΛΗ» και η εκκλησιά της Παναγίας της Τήνου, το Ενετικό Κάστρο της πρωτεύουσας της Πάρου, το μοναστήρι της Παναγίας της Χοζωβιότισσας της Αμοργού, περιστερώνες, τα λιοντάρια της Δήλου είναι μερικά από τα σημαντικότερα εκθέματα που θα απολαύσετε στην επίσκεψή σας.
Βασίλαρος | Ο ξακουστός ψαράς
Από τις πιο γνώριμες φιγούρες του νησιού, που θα συναντήσετε στην απογευματινή σας βόλτα στο λιμανάκι της Νάουσας, είναι ο Καπετάν Βασίλαρος, ο πιο ξακουστός ψαράς της
Πάρου. Εκεί τον βρήκαμε και εμείς. Μπάλωνε τα δίχτυα του, στο καΐκι του τη «Σουλτάνα» παρέα με κάποιους φίλους, που τους έλεγε ιστορίες από τότε που είχε κάνει ένα επεισόδιο με τον Μαμαλάκη. Βγήκε να μας εξυπηρετήσει και η κουβέντα μας δεν άργησε να ξεκινήσει. Ο θαλασσινός πάγκος του με τα όμορφα κοχύλια και τις κατασκευές από παράξενα όστρακα, τραβά το ενδιαφέρον τόσο που είναι αδύνατον να μην κάνετε μια στάση. Φιλικός και χαμογελαστός άρχισε να μας μιλάει για τη ζωή του. «Βουτηγμένος στην αγκαλιά της θάλασσας από τότε που ήμουν παιδί, από την κοιλιά της μάνας μου», λέει.
«Είναι δύσκολη η ζωή του ψαρά με τα πάνω και τα κάτω της … άμα σε πιάσει μελτέμι αυτό σημαίνει ότι δεν θα βγει ψάρι, άρα δεν θα πουληθεί ψάρι», μας εξηγεί συνεχίζοντας: «Κάπως πρέπει να βγει το μεροκάματο, όταν δεν υπάρχει ψάρι… έχω φτιάξει αυτό τον πάγκο με τα κοχύλια που μαζεύω». Η θάλασσα του Αιγαίου έχει ομορφιές «να δεις τη θάλασσα όταν έχει καλοσύνη ..εκεί να δείτε ομορφιά να γεμίσει η ψυχή σας, να γαληνέψει το μέσα σας» , συνεχίζει. Ο καπετάν Βασίλαρος αγαπάει τον τόπο του, και τον εξυμνεί σε κάθε ευκαιρία με ένα πλατύ χαμόγελο, που μένει χαραγμένο στις αναμνήσεις που θα πάρεις από το νησί φεύγοντας μαζί με κάποιο από τα όμορφα όστρακά του, έξω από το καΐκι του.
Γιώργος Μιχελής | Ο «Ξιφίας» της Πάρου
Σε κάποιο από τα ταβερνάκια της Νάουσας, θα βρείτε ένα από τα πρόσωπα που έχουνσυνδέσει το όνομά τους με το νησί… τον «Ξιφία», κατά κόσμον Γιώργο Μιχελή. Εκεί τον συναντήσαμε κι εμείς με ουζάκι και μεζεδάκι στο τραπέζι, να μας μιλά για την δική του Πάρο, για την επιχείρησή του, για όσα αγαπά και σκέφτεται για το νησί. «Το 1979 ήρθα για πρώτη φορά διακοπές στο νησί κι αποφάσισα ότι αυτός είναι ο τόπος μου» λέει χαρακτηριστικά. Έτσι κι έγινε. Εδώ και τέσσερις δεκαετίες δεν αποχωρίστηκε ποτέ την Πάρο του, δούλεψε σκληρά και κατάφερε να δημιουργήσει μία από τις πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις στο νησί. Ο «Ξιφίας» διατηρεί από το 1984 ένα από τα πρώτα μαγαζιά ενοικιάσεως αυτοκινήτων το «Ballos Rent a Car». Σήμερα θα το βρείτε με το όνομα «AUTO UNION» στη Νάουσα, μία επιχείρηση που αγαπούν ντόπιοι και τουρίστες.
Η κουβέντα μαζί του πάντα περιστρέφεται γύρω από το νησί. Παραδέχεται ότι στην Πάρο του τότε αγάπησε την ησυχία της, τους αργούς ρυθμούς της, την ειλικρίνεια των ανθρώπων της και την ποιοτική ζωή σε έναν πανέμορφο τόπο. Σήμερα, κοσμοπολίτικη και πολύβουη, μπορεί να μην είναι εκείνη που πρώτο ερωτεύτηκε, είναι όμως εκείνη που ο έρωτάς του γι’ αυτή, έγινε μια βαθιά αγάπη με τα ελαττώματα και τις ιδιαιτερότητές της, όπως γίνεται σε όλες τις μεγάλες αγάπες. Μεγάλος του καημός η Πάρος που άλλαξε, και που πρέπει να σταματήσει να αλλάζει. Αναπολεί πάντα, όπως λέει, την απλότητα και την ηρεμία, που αναζητούσε και είχε βρει εκείνα τα χρόνια, όπου όλα ήταν αγνά, παραδοσιακά νησιώτικα.
*Από την έντυπη έκδοση Island Paros-Antiparos
