«Από πότε είσαι στα καΐκια;»… «Από την κοιλιά της μάνας μου», αποκρίνεται ο Καπετάν Βασίλαρος, ο πιο γνωστός και αγαπημένος ψαράς της Πάρου.
Οι φίλοι μου στην Πάρο μού είχαν μιλήσει για έναν καπετάνιο που πρέπει να γνωρίσω οπωσδήποτε, χωρίς να μου εξηγούν ακριβώς τον λόγο. Όταν τον πρωτοείδα ξυπόλυτο, «στεγνό», αγέρωχο και χαμογελαστό, σε ένα κάθετο δρομάκι δίπλα στη «Σουλτάνα» (το καΐκι του) να συνομιλεί με άλλους, κατάλαβα αμέσως για ποιο λόγο τον είχαν εκθειάσει οι δικοί μου. Άμεσος στην επικοινωνία, φιλικός με τον φακό και εξομολογητικός, με ουσία και βαθιά γνώση σε αυτό που ονομάζουμε ζωή.
«Πέρσι, λόγω καιρού, κάναμε 65 μέρες να βγούμε στην θάλασσα. Είναι που “οικονομάμε” εμείς οι ψαράδες (σ.σ μου δίνει να καταλάβω τις δυσκολίες της δουλειάς) και τώρα λόγω κορονοϊού μπορεί να βγάλουμε ψάρια, αλλά η Πάρος δεν έχει τον κόσμο που θα είχε για να τροφοδοτήσουμε τα μαγαζιά», εξηγεί αναφέροντας ότι έχει να θρέψει δέκα στόματα.
Θέλει να δίνει μόνο φρέσκο ψάρι… Όταν, μάλιστα, τον χειμώνα βγαίνουν πολλά, επειδή δεν υπάρχει επαφή με την Αθήνα, πολλές φορές τα πουλά στην Σύρο για ένα ευρώ(!). «Γιατί άντε και τα έβγαλες, δώστα τώρα! Να έχεις ψάρι και να μην υπάρχει άνθρωπος … πόσα να φάμε κι εμείς», λέει χαρακτηριστικά.
Από την στιγμή που μπαίνουμε στην «Σουλτάνα», ξεκινάει να φτιάχνει τα δίχτυα. Δεν συζητάμε πάνω από 5 λεπτά και μαζεύονται 2-3 ακόμη από τα γύρω καΐκια να τον «πειράξουν» και να τους «πειράξει».
«Ντοκιμαντέρ για την ζωή σου κάνουν;… Θα δώσουμε καμιά συνέντευξη και εμείς;», τον ρωτούν με τον ίδιο να χαμογελά και να τους αποκαλεί ζηλιάρηδες. Τα πειράγματα συνεχίζονται: «Τι δίχτυα είναι αυτά; Κοίτα εδώ, τι μπαλώνει ο άνθρωπος… κουρέλια! Πέτα τα και πήγαινε πάρε καινούργια, έχεις λεφτά εσύ». «Ή Λεφτά θα κάνεις ή ζωή, και τα δυο δε γίνεται», λέει.
Δεν γνωρίζω κανέναν, αλλά όλοι μου φαίνονται πολλοί ανοιχτοί άνθρωποι, σαν το πέλαγος που τους έχει φάει το πρόσωπο. Μοιράζονται, ακουμπάει ο ένας τον άλλον, γελάνε και τσακώνονται με την ψυχή τους … όλα τα καλά.
«Έχω κάνει και ένα επεισόδιο με τον Μαμαλάκη, πήγε και στις Κάννες», μου λέει συνειδητοποιώντας πόσο άνετος είναι με το φακό.
Για να βγει οικονομικά η δύσκολη περίοδος έχει και ένα πάγκο στο λιμάνι, με κατασκευές από κοχύλια που μαζεύει: «Να βγει το μεροκάματο, εντάξει δε βαριέσαι, θα το παλέψουμε». «Λόγω κορονοϊού, νομίζω θα γυρίσουμε πάλι στον άνθρωπο, γιατί πολύ είχαμε χάσει την μπάλα. Είχαμε ξεφύγει τελείως, δεν υπήρχε ανθρώπινη σχέση… Όλοι για το χρήμα. Θα ξαναγυρίσουμε πίσω… θα δεις!», λέει.
«Χθες έπιασε μελτέμι», για πόσο τον ρωτάνε: «10 μέρες… 10 μέρες θα είμαστε μέσα». Έτσι είναι, ό,τι πει ο Καπετάν Βασίλαρος, 10 μέρες είπε, 10 θα είναι. «Αυτό σημαίνει δεν θα βγει ψάρι, που σημαίνει δεν θα πουληθεί ψάρι, που σημαίνει να δούμε πως θα βγει η κατσαρόλα», ξεκαθαρίζει.
«Εσύ την άλλη φορά θα έρθεις μαζί μου, να βγούμε στο πέλαγος να δεις την ομορφιά», μου λέει. Μιλάει για την θάλασσα, όπως μιλάει ο Έρως για την αγάπη, τη σκέφτεται συνέχεια, είναι σχεδόν σε όλες του τις αναφορές: «Η θάλασσα … όταν πιάνει καλοσύνη (καλοσύνη λένε την μπουνάτσα) εκεί να σε έχω, να δεις ομορφιά, να γεμίσει η ψυχή σου, να γαληνέψει το μέσα σου»…
*ΚΕΙΜΕΝΟ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μελέτης Μοίρας
